Loesjes..

Silvester 2004 – 2022

16 september 2022

21:51

2 reacties op Silvester 2004 – 2022

4 juli 2022

Op 4 juli heb ik afscheid genomen van Silvester.

Hij is 18 jaar oud geworden, mijn mooie mannetje.
Silvester is altijd een enorme lieverd geweest die niet eens wist dat hij ook kon blazen of met zijn nageltjes slaan.

Hij had al langere tijd last van obstipatie waarvoor hij dagelijks Laxatract kreeg en voeding met veel vezels. Gelukkig vond hij dat lekker.
Nadat ik hem in januari een keer toch andere brokken gaf -de dierenarts was over op een ander merk en ik was te laat met het bestellen van de brokken die hij altijd kreeg-, ging het meteen mis.
Volgens de dierenarts zat hij niet verstopt, maar ik zag alle kenmerken en de pijn die hij had.
Dit kwam weer goed, maar hij bleef hierna alleen meer en meer afvallen; echt goed was het dus niet.

Vervolgens ga je dan toch richting ‘hoe lang hier nog mee door’.
Op het moment dat hij naast mij op de leuning van de bank zat en ik zag dat hij een klein toevalletje had waardoor hij bijna viel was het tijd. Ik herinnerde me Lola nog. 🙁
Dus een afspraak gemaakt bij de dierenarts. Natuurlijk gaat hij dan ineens leuk spelen en actief worden, maar als je dan foto’s maakt en deze later ziet, weet je dat je de juiste beslissing hebt genomen.

De foto hierboven heb ik gemaakt op de ochtend van zijn overlijden. Een foto hierna op de rand van de bank laat hem van de zijkant zien en dan zie je echt dat er bijna niets van hem over was. Hij woog nog amper 3 kilo.

Het is goed zo. Silvester heeft gelukkig die vreselijk verzengende hitte niet hoeven meemaken. Als je al niet lekker bent is dat helemaal ellendig.

Lieve Silvester, na jou was er helemaal niets meer. Wat was dat moeilijk.
Na het overlijden van Kitty heb ik erg getwijfeld, maar je was zoveel meer op mij gericht, net als voor zij er was, en ik had niet het idee dat je een nieuw maatje wilde.
Ik hoop dat je nu samen bent met Kitty, Plumo en Boeffie en de vriendjes van hun daarvoor. Lola, Pemmetje en Beauty. Met jouw overlijden is bij mij de schakel verbroken tussen jullie allemaal.

Silvester 16 jaar

by Loes

23 februari 2020

17:33

En dan..

by Loes

23 april 2019

19:09

4 reacties op En dan..

Algemeen, Loesjes Beessies, Persoonlijk

Vorige week bedacht ik dat ik voorheen tenminste altijd nog mijn dieren in de weblog bijhield. Want mijn dieren is uiteindelijk waar ik de blog voor heb. Zojuist dus Kitty’s verhaal alsnog geplaatst.

Het was weer een roerige tijd.
Ik ben wel vaker langere tijd afwezig, maar sinds het overlijden van mijn moeder eind 2014 voelt alles anders en blijft de klad erin. Ook na ruim 4 jaar blijft het onwerkelijk en regelmatig is zij in mijn gedachten of denk ik haar te zien op straat of in een winkel. Hoor ik haar stem..

Mijn vader bleef alleen achter en ging niet goed. Zowel mentaal als lichamelijk waardoor ik veel heen en weer ging. In 2016 is hij naar Lelystad verhuist en dat gaf wat rust. Niet meer steeds heen en weer rijden -soms alleen maar omdat hij niet meer wist hoe de afstandbediening werkte-, maar bovendien had hij nu een aanleunwoning met de zorg nabij.
In een paar minuten was ik nu bij hem als de tv bijvoorbeeld naar analoog was gesprongen en hij zijn favoriete zenders niet meer kon vinden of iets anders voor ons zo simpels.
Even een rondje kringloopwinkels of naar de markt was nu zo te doen.
Vorig jaar september is hij plotseling overleden en al waren we niet de beste maatjes.., het doet toch wat met je.
Ook gemopper is communicatie en al ging ik regelmatig met een knoop in mijn maag die kant op, ergens mis ik dat toch ook wel. Ik betrap me erop dat ik regelmatig ‘zijn’ boodschappen haal. Soms staat mijn koelkast vol met dingen die hij gebruikte, en ik dus niet. 🤔

Maar nu dus tijd om verder te gaan en mezelf weer op de beessies te richten. Al is het dierenpark hier wel geslonken.

Er is nog konijn Cujo, inmiddels bijna 12 jaar en kerngezond. In al die jaren hooguit eens bij de dierenarts geweest vanwege niet willen eten en dat kan ik inmiddels zelf oplossen. Verder alleen voor het knippen van de nagels, want meneer heeft echt 4 handen nodig om geknipt te worden, en dan meteen even een korte check-up.

Natuurlijk Silvester. Die kwakkelt momenteel. Hij heeft al langere tijd darmklachten waarvoor hij levenslang dagelijks laxeermiddel krijgt. Geef ik dat niet dan kan hij niet poepen en afgelopen kerst was dat een situatie die ik, en zeker Silvester, nooit meer wil meemaken. Een klysma hielp niet dus moest hij handmatig ontlast worden. 😿
Ondertussen blijft hij maar afvallen en na allerlei onderzoeken blijft onduidelijk hoe dat komt.
Er blijft niets meer over van mijn eens zo enorme Sillie.

foto: 24 februari 2019, 15 jaar en 1 dag

So far dus. Weer. 🙂

Ik kan wel huilen met wat ze gedaan hebben bij WordPress. Hoe kan ik nou simpel een foto invoegen? Bij het stuk over Kitty heb ik een oude blog gekopieerd en kon ik op de klassieke manier nog werken, maar ik krijg nu alleen iets met blokken en snap er geen bal van.
——-
Toch nog gelukt, maar het moet allemaal universeel ofzo. 😕

Kitty 2002 -2018

by Loes

23 april 2019

17:59

Leave a comment on Kitty 2002 -2018

Loesjes Katten

Inmiddels alweer ruim een jaar geleden, op 17 april 2018, heb ik Kitty laten inslapen.
Kitty had een flink abces in haar hals, net als konijn Carrie eerder. Omdat ze beide wit met wat rood waren was ik echt even van slag toen ik Kitty ineens met die bult onder haar kin zag. De tijd stond even stil.

Eerst dacht ik dat het kwam door een kiesje dat los zat, maar Kitty had een abces/woekering in haar bekje dat verder niets met het gebit te maken had.
Dierenarts heeft het abces leeggemaakt, antibiotica en pijnstillers gegevens en het ging wat beter.

Maar vervolgens werd ze ineens heel kwakkelig. Bloedonderzoek gaf aan alvleesontsteking en diabetes. De antibiotica iets langer laten doorlopen vanwege het weekend, maar ze ging almaar slechter. Vanwege de woekering in haar bekje kon ze geen brokjes meer eten.
Het speciale koolhydraatarme natvoer van de dierenarts is echt belachelijk kostbaar, dus ging ik over op Barfmenu (vers vlees ingevroren). De vis vond ze heerlijk, de volgende smaak wilde ze na een paar hapjes niet meer.
Dus gegeven wat ze wel lekker vind met het besluit de knoop op tijd door te hakken en niet na een paar weken te moeten zeggen dat ik te lang heb geprobeerd…

Buiten deze problemen kon ze ook sinds een week niet goed meer lopen en lag veel met haar kopje plat. Stond op, liep een stukje, ging weer liggen en dit herhaalde zich steeds weer.

17 april 2018 ben ik met Kitty bij de dierenarts geweest.
De dierenarts vroeg niet eens verder. Terwijl ik nog dacht dat ik misschien niet genoeg had gedaan.
Het inslapen ging op zich zonder problemen al blijf ik het raar vinden dat haar ogen niet helemaal sloten. Toen ze na het slaapmiddel de euthanasie injectie kreeg gingen haar ogen wijd open en zag ik ze dof worden waarna ze wel dichter gingen, maar niet helemaal en dat is ook niet meer gelukt al heb ik dat zachtjes geprobeerd.
Volgens de dierenarts is het normaal, maar ik heb de foto’s van de anderen opgezocht van na het overlijden en ze hadden allemaal de ogen dicht.
En toch ook weer geschrokken van het bloeden uit het neusje. Volgende keer (!) proberen eraan te denken en kussentje onder kopje leggen.

De dagen voor het inslapen had ik nog flink tijd haar nog te verwennen. Vanwege het mooie weer stond de tuindeur open en kon ze binnen en buiten lopen wat ze maar wilde, maar ze zat toch voornamelijk binnen en liefst in een klein hokje van een krabton boven. Zie foto.

Helaas alleen reageren als ingelogd. Ik kreeg zoveel spam (al werd die tegengehouden op de achtergrond) dat mijn host mijn mails steeds blokkeerde.