Inmiddels alweer ruim een jaar geleden, op 17 april 2018, heb ik Kitty laten inslapen.
Kitty had een flink abces in haar hals, net als konijn Carrie eerder. Omdat ze beide wit met wat rood waren was ik echt even van slag toen ik Kitty ineens met die bult onder haar kin zag. De tijd stond even stil.
Eerst dacht ik dat het kwam door een kiesje dat los zat, maar Kitty had een abces/woekering in haar bekje dat verder niets met het gebit te maken had.
Dierenarts heeft het abces leeggemaakt, antibiotica en pijnstillers gegevens en het ging wat beter.
Maar vervolgens werd ze ineens heel kwakkelig. Bloedonderzoek gaf aan alvleesontsteking en diabetes. De antibiotica iets langer laten doorlopen vanwege het weekend, maar ze ging almaar slechter. Vanwege de woekering in haar bekje kon ze geen brokjes meer eten.
Het speciale koolhydraatarme natvoer van de dierenarts is echt belachelijk kostbaar, dus ging ik over op Barfmenu (vers vlees ingevroren). De vis vond ze heerlijk, de volgende smaak wilde ze na een paar hapjes niet meer.
Dus gegeven wat ze wel lekker vind met het besluit de knoop op tijd door te hakken en niet na een paar weken te moeten zeggen dat ik te lang heb geprobeerd…
Buiten deze problemen kon ze ook sinds een week niet goed meer lopen en lag veel met haar kopje plat. Stond op, liep een stukje, ging weer liggen en dit herhaalde zich steeds weer.
17 april 2018 ben ik met Kitty bij de dierenarts geweest.
De dierenarts vroeg niet eens verder. Terwijl ik nog dacht dat ik misschien niet genoeg had gedaan.
Het inslapen ging op zich zonder problemen al blijf ik het raar vinden dat haar ogen niet helemaal sloten. Toen ze na het slaapmiddel de euthanasie injectie kreeg gingen haar ogen wijd open en zag ik ze dof worden waarna ze wel dichter gingen, maar niet helemaal en dat is ook niet meer gelukt al heb ik dat zachtjes geprobeerd.
Volgens de dierenarts is het normaal, maar ik heb de foto’s van de anderen opgezocht van na het overlijden en ze hadden allemaal de ogen dicht.
En toch ook weer geschrokken van het bloeden uit het neusje. Volgende keer (!) proberen eraan te denken en kussentje onder kopje leggen.
De dagen voor het inslapen had ik nog flink tijd haar nog te verwennen. Vanwege het mooie weer stond de tuindeur open en kon ze binnen en buiten lopen wat ze maar wilde, maar ze zat toch voornamelijk binnen en liefst in een klein hokje van een krabton boven. Zie foto.
Helaas alleen reageren als ingelogd. Ik kreeg zoveel spam (al werd die tegengehouden op de achtergrond) dat mijn host mijn mails steeds blokkeerde.
