Categorie: Persoonlijk

Vorige week bedacht ik dat ik voorheen tenminste altijd nog mijn dieren in de weblog bijhield. Want mijn dieren is uiteindelijk waar ik de blog voor heb. Zojuist dus Kitty’s verhaal alsnog geplaatst.

Het was weer een roerige tijd.
Ik ben wel vaker langere tijd afwezig, maar sinds het overlijden van mijn moeder eind 2014 voelt alles anders en blijft de klad erin. Ook na ruim 4 jaar blijft het onwerkelijk en regelmatig is zij in mijn gedachten of denk ik haar te zien op straat of in een winkel. Hoor ik haar stem..

Mijn vader bleef alleen achter en ging niet goed. Zowel mentaal als lichamelijk waardoor ik veel heen en weer ging. In 2016 is hij naar Lelystad verhuist en dat gaf wat rust. Niet meer steeds heen en weer rijden -soms alleen maar omdat hij niet meer wist hoe de afstandbediening werkte-, maar bovendien had hij nu een aanleunwoning met de zorg nabij.
In een paar minuten was ik nu bij hem als de tv bijvoorbeeld naar analoog was gesprongen en hij zijn favoriete zenders niet meer kon vinden of iets anders voor ons zo simpels.
Even een rondje kringloopwinkels of naar de markt was nu zo te doen.
Vorig jaar september is hij plotseling overleden en al waren we niet de beste maatjes.., het doet toch wat met je.
Ook gemopper is communicatie en al ging ik regelmatig met een knoop in mijn maag die kant op, ergens mis ik dat toch ook wel. Ik betrap me erop dat ik regelmatig ‘zijn’ boodschappen haal. Soms staat mijn koelkast vol met dingen die hij gebruikte, en ik dus niet. 🤔

Maar nu dus tijd om verder te gaan en mezelf weer op de beessies te richten. Al is het dierenpark hier wel geslonken.

Er is nog konijn Cujo, inmiddels bijna 12 jaar en kerngezond. In al die jaren hooguit eens bij de dierenarts geweest vanwege niet willen eten en dat kan ik inmiddels zelf oplossen. Verder alleen voor het knippen van de nagels, want meneer heeft echt 4 handen nodig om geknipt te worden, en dan meteen even een korte check-up.

Natuurlijk Silvester. Die kwakkelt momenteel. Hij heeft al langere tijd darmklachten waarvoor hij levenslang dagelijks laxeermiddel krijgt. Geef ik dat niet dan kan hij niet poepen en afgelopen kerst was dat een situatie die ik, en zeker Silvester, nooit meer wil meemaken. Een klysma hielp niet dus moest hij handmatig ontlast worden. 😿
Ondertussen blijft hij maar afvallen en na allerlei onderzoeken blijft onduidelijk hoe dat komt.
Er blijft niets meer over van mijn eens zo enorme Sillie.

So far dus. Weer. 🙂

Ik kan wel huilen met wat ze gedaan hebben bij WordPress. Hoe kan ik nou simpel een foto invoegen? Bij het stuk over Kitty heb ik een oude blog gekopieerd en kon ik op de klassieke manier nog werken, maar ik krijg nu alleen iets met blokken en snap er geen bal van.
——-
Toch nog gelukt, maar het moet allemaal universeel ofzo. 😕