Maand: november 2009

Al maanden zeg ik dat er voor Silvester een maatje moet komen. Hij loopt steeds zielig te mauwen en dat is niet zo vreemd. Geboren en de eerste 4 jaar van zijn leven doorgebracht met pa, ma, een broertje en twee zussen. Toen uit dat gezin weggerukt en geplaatst bij twee ouwetjes. Plumo was 15 en Boeffie 21 toen Silvester hier kwam met zijn 4 jaar. Bijna een jaar is hij nu alleen en de laatste paar weken heb ik ook nog eens ontzettend veel gewerkt waardoor hij heel vaak alleen zat.

Kitty is van mei 2002 en dus 7½ jaar oud. Iets ouder dan de bedoeling was, maar de twee andere waar ik een oogje op had waren beide pas twee en die vinden vast wel een huisje. Bovendien zit ik ook nog met twee konijnen in huis en iets minder wild lijkt me wel zo prettig voor ze.

De kennismaking met het huis verliep super. Kitty liep al na een half uurtje rond alsof ze hier altijd al gewoond heeft.

Ze gebruikt de krabpaal en de bakken en ze heeft alle ligplekjes meteen getest.
Uiteraard is het vaste plekje van Silvester favoriet.

Toen ik zaterdagavond aanstalten maakte om naar bed te gaan was ik haar ineens kwijt. Eenmaal boven zat ze naast mijn hoofdkussen op me te wachten. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Zondag kreeg ik plotseling visite en ze ging heerlijk op de bank ertussenin zitten. Lang geleden dat ik zo’n sociale kat in huis heb gehad.

Ze heeft wel een probleem. Ze wil niet eten. Dit was in het asiel de laatste dagen al zo. Nog maar een maand zat ze daar en misschien dat ze wel vaker naar het asiel werd gebracht tijdens vakanties, maar nu werd ze niet meer opgehaald. Ervan uitgaand dat het waarschijnlijk stress is heb ik haar toch meegenomen. Helaas eet ze nog steeds geen hap terwijl ze absoluut geen stress heeft. Toen het zaterdag etenstijd was en ik in de keuken met de bakjes bezig ging liep ze samen met Silvester mauwend om mijn benen te draaien. Eenmaal met haar neus in het bakje wil ze niet meer. Vervolgens heb ik van alles geprobeerd, maar ze wil niets hebben. Sinds gisteren (zondag dus) ben ik haar dus aan het dwangvoeren. Dat gaat gelukkig heel makkelijk en ze houdt het eten ook binnen. Met de mensen van het asiel had ik afgesproken dat ik zou bellen als ze vandaag nog niet at en dat heb ik uiteraard gedaan. Vervolgens de dierenarts van het asiel gebeld en omdat ze verder helemaal goed is heb ik een afspraak om a.s. donderdag langs te komen met haar. Dan is de dierenarts er die haar al eerder heeft gezien. Wel zo prettig.