Hij is 18 jaar oud geworden, mijn mooie mannetje.
Silvester is altijd een enorme lieverd geweest die niet eens wist dat hij ook kon blazen of met zijn nageltjes slaan.
Hij had al langere tijd last van obstipatie waarvoor hij dagelijks Laxatract kreeg en voeding met veel vezels. Gelukkig vond hij dat lekker.
Nadat ik hem in januari een keer toch andere brokken gaf -de dierenarts was over op een ander merk en ik was te laat met het bestellen van de brokken die hij altijd kreeg-, ging het meteen mis.
Volgens de dierenarts zat hij niet verstopt, maar ik zag alle kenmerken en de pijn die hij had.
Dit kwam weer goed, maar hij bleef hierna alleen meer en meer afvallen; echt goed was het dus niet.
Vervolgens ga je dan toch richting ‘hoe lang hier nog mee door’.
Op het moment dat hij naast mij op de leuning van de bank zat en ik zag dat hij een klein toevalletje had waardoor hij bijna viel was het tijd. Ik herinnerde me Lola nog. 🙁
Dus een afspraak gemaakt bij de dierenarts. Natuurlijk gaat hij dan ineens leuk spelen en actief worden, maar als je dan foto’s maakt en deze later ziet, weet je dat je de juiste beslissing hebt genomen.
De foto hierboven heb ik gemaakt op de ochtend van zijn overlijden. Een foto hierna op de rand van de bank laat hem van de zijkant zien en dan zie je echt dat er bijna niets van hem over was. Hij woog nog amper 3 kilo.
Het is goed zo. Silvester heeft gelukkig die vreselijk verzengende hitte niet hoeven meemaken. Als je al niet lekker bent is dat helemaal ellendig.
Lieve Silvester, na jou was er helemaal niets meer. Wat was dat moeilijk.
Na het overlijden van Kitty heb ik erg getwijfeld, maar je was zoveel meer op mij gericht, net als voor zij er was, en ik had niet het idee dat je een nieuw maatje wilde.
Ik hoop dat je nu samen bent met Kitty, Plumo en Boeffie en de vriendjes van hun daarvoor. Lola, Pemmetje en Beauty. Met jouw overlijden is bij mij de schakel verbroken tussen jullie allemaal.
Vorige week bedacht ik dat ik voorheen tenminste altijd nog mijn dieren in de weblog bijhield. Want mijn dieren is uiteindelijk waar ik de blog voor heb. Zojuist dus Kitty’s verhaal alsnog geplaatst.
Het was weer een roerige tijd. Ik ben wel vaker langere tijd afwezig, maar sinds het overlijden van mijn moeder eind 2014 voelt alles anders en blijft de klad erin. Ook na ruim 4 jaar blijft het onwerkelijk en regelmatig is zij in mijn gedachten of denk ik haar te zien op straat of in een winkel. Hoor ik haar stem..
Mijn vader bleef alleen achter en ging niet goed. Zowel mentaal als lichamelijk waardoor ik veel heen en weer ging. In 2016 is hij naar Lelystad verhuist en dat gaf wat rust. Niet meer steeds heen en weer rijden -soms alleen maar omdat hij niet meer wist hoe de afstandbediening werkte-, maar bovendien had hij nu een aanleunwoning met de zorg nabij. In een paar minuten was ik nu bij hem als de tv bijvoorbeeld naar analoog was gesprongen en hij zijn favoriete zenders niet meer kon vinden of iets anders voor ons zo simpels. Even een rondje kringloopwinkels of naar de markt was nu zo te doen. Vorig jaar september is hij plotseling overleden en al waren we niet de beste maatjes.., het doet toch wat met je. Ook gemopper is communicatie en al ging ik regelmatig met een knoop in mijn maag die kant op, ergens mis ik dat toch ook wel. Ik betrap me erop dat ik regelmatig ‘zijn’ boodschappen haal. Soms staat mijn koelkast vol met dingen die hij gebruikte, en ik dus niet. 🤔
foto: februari 2012
Maar nu dus tijd om verder te gaan en mezelf weer op de beessies te richten. Al is het dierenpark hier wel geslonken.
Er is nog konijn Cujo, inmiddels bijna 12 jaar en kerngezond. In al die jaren hooguit eens bij de dierenarts geweest vanwege niet willen eten en dat kan ik inmiddels zelf oplossen. Verder alleen voor het knippen van de nagels, want meneer heeft echt 4 handen nodig om geknipt te worden, en dan meteen even een korte check-up.
foto: 24 februari 2019
Natuurlijk Silvester. Die kwakkelt momenteel. Hij heeft al langere tijd darmklachten waarvoor hij levenslang dagelijks laxeermiddel krijgt. Geef ik dat niet dan kan hij niet poepen en afgelopen kerst was dat een situatie die ik, en zeker Silvester, nooit meer wil meemaken. Een klysma hielp niet dus moest hij handmatig ontlast worden. 😿 Ondertussen blijft hij maar afvallen en na allerlei onderzoeken blijft onduidelijk hoe dat komt. Er blijft niets meer over van mijn eens zo enorme Sillie.
foto: 24 februari 2019, 15 jaar en 1 dag
So far dus. Weer. 🙂
Ik kan wel huilen met wat ze gedaan hebben bij WordPress. Hoe kan ik nou simpel een foto invoegen? Bij het stuk over Kitty heb ik een oude blog gekopieerd en kon ik op de klassieke manier nog werken, maar ik krijg nu alleen iets met blokken en snap er geen bal van. ——- Toch nog gelukt, maar het moet allemaal universeel ofzo. 😕
Na een lange stilte pak ik de weblog weer op. Nu via WordPress omdat ik blijkbaar een oude versie van Websitemaker gebruik die niet meer ge-update wordt.
Helaas het eerste berichtje meteen met het nieuws dat ik afgelopen vrijdag 14 april Carrie heb laten inslapen.
(14 april 2017)
Blijkbaar was er toch meer aan de hand in en onder haar bekje dan we konden zien vorig jaar. Donderdag viel ineens op dat ze enorm kwijlde en een kant van haar kopje leek wel ingedeukt.
(14 april 2017)
Bij de dierenarts bleek er van alles onder haar kin en zo te voelen ook in haar kaakje te groeien. De binnenkant van haar bekje was te opgezwollen om alles goed te kunnen zien. Met de nodige medicijnen en al besproken dat het een palliatief traject zou worden ging ik naar huis. Vandaag zou ik weer langsgaan voor nader onderzoek. De zwellingen in het bekje zouden hopelijk geslonken zijn en dan hopelijk beter zicht. Maar toen ik vrijdag zo naar haar keek, met dat ingevallen kaakje, en haar geworstel om iets te eten, heb ik in overleg besloten het te stoppen om haar meer ellende te besparen. Ik kon haar dwangvoeren maar Carrie wilde niet opgepakt worden en ik wilde haar al die stress ook niet aandoen voor wat dagen misschien.
(14 april 2017)
Naderhand heb ik haar mee terug naar huis genomen zodat Cujo afscheid kon nemen. Maar hij heeft wat gesnuffeld en geprobeerd de bak waarin ze lag weg te trekken, verder ging hij ver van haar af zitten. Toen ik haar zaterdag naar het crematorium had gebracht heeft hij zelfs wat bokkesprongetjes gemaakt. Dat had ik lang niet gezien.. Wellicht was dit toch even zijn reactie. Maar verder is hij gewoon heerlijk aan het knabbelen en lijkt zich net zo te vermaken als anders.
Loesjes katten:
Silvester moet aankomen en Kitty is nog steeds op dieet om af te vallen.
Kitty was op gewicht, maar terug op ‘normaal’ voer in de hoeveelheden zoals aangegeven op de verpakking, ging het snel weer mis. Ik heb haar dus weer op het dieetvoer, maar erg snel gaat het niet.
(6 april 2017)
(14 maart 2017)
Silvester eet apart in de keuken omdat hij meer nodig heeft. Hij loopt steeds met me mee de keuken in en eet waar hij trek in heeft. Kitty kan er zo niet bij en ik hoef niemand op te sluiten.
Het betekent helaas wel dat ze op dagen dat ik werk tussendoor helemaal niets binnenkrijgen en ik weet niet wat ik daaraan kan doen.
Van Silvester zijn een paar weken terug wel in totaal 4 tanden en kiezen getrokken. Sindsdien lukt eten wel beter, maar hij is erg kieskeurig en eten met veel voedingswaarde wil hij simpelweg niet. Buiten dit gaat het ze prima.
Dit is het plaatje dat ik zie als ik op mijn werk naar buiten kijk. Het lijkt alleen op de foto veel minder kleurig. Zal wel komen door het saharazand op de ramen. De lens kijkt daar toch anders naar dan onze ogen. 🙂 Vanuit alle kantoortjes aan deze kant is dit uitzicht, maar telkens als er iemand binnen komt gaat het gesprek al snel even over de mooie herfstkleuren.
4 juli 2022
En hij wilde ook wel even poseren.
Wellicht was dit toch even zijn reactie. Maar verder is hij gewoon heerlijk aan het knabbelen en lijkt zich net zo te vermaken als anders.
