Gisteren heb ik ze weer opgehaald bij Knabbeltje.
Thea heeft geprobeerd ze te koppelen, maar net als ik durft ze er niet mee verder te gaan en Thea heeft toch behoorlijk wat ervaring. Cujo lijkt een waas voor ogen te krijgen zodra hij met Carrie samen zit. Ik begin me af te vragen of ik het lot een handje heb geholpen toen ik hem zijn naam gaf.
Voor mensen is hij echt superlief. Hij wil niet opgepakt, maar als je hem kroelt ligt hij zo heerlijk te genieten. Eigenlijk is hij meer kat dan konijn denk ik wel eens.
Carrie was precies zoals ze hier altijd is. Erg schichtig en alleen ’s avonds als ze gewend is haar stuk brood te krijgen staat ze rechtop op je te wachten. Hoewel ze vandaag de hele dag redelijk relaxed was en vanmorgen heb ik haar zowaar een hele tijd mogen aaien.
Cujo
Yo, ik ben weer thuis.
Carrie
En ik dus ook. Heerlijk relaxed op mijn oude stekkie.
Vandaag loop ik zelfs niet weg als je een camera voor mijn neus zet.
Die vloer.. erg he? Maar die is toch echt gesopt. Het bouwstof dwarrelt nog steeds rond. Hoe lang zou dat duren?
Thea, bedankt voor de goede zorgen gedurende die drie weken. Ze zaten bij jou niet zomaar in een opvang, maar in een echt warm nest. Als je hem al te erg mist mag je Cujo hier wel eens komen kroelen hoor.
|