Cujo en Carrie zijn weer thuis!

Gisteren heb ik ze weer opgehaald bij Knabbeltje.
Thea heeft geprobeerd ze te koppelen, maar net als ik durft ze er niet mee verder te gaan en Thea heeft toch behoorlijk wat ervaring. Cujo lijkt een waas voor ogen te krijgen zodra hij met Carrie samen zit. Ik begin me af te vragen of ik het lot een handje heb geholpen toen ik hem zijn naam gaf.
Voor mensen is hij echt superlief. Hij wil niet opgepakt, maar als je hem kroelt ligt hij zo heerlijk te genieten. Eigenlijk is hij meer kat dan konijn denk ik wel eens.
Carrie was precies zoals ze hier altijd is. Erg schichtig en alleen ’s avonds als ze gewend is haar stuk brood te krijgen staat ze rechtop op je te wachten. Hoewel ze vandaag de hele dag redelijk relaxed was en vanmorgen heb ik haar zowaar een hele tijd mogen aaien.
 Cujo
Yo, ik ben weer thuis.
Carrie
En ik dus ook. Heerlijk relaxed op mijn oude stekkie.
Vandaag loop ik zelfs niet weg als je een camera voor mijn neus zet.
Die vloer.. erg he? Maar die is toch echt gesopt. Het bouwstof dwarrelt nog steeds rond. Hoe lang zou dat duren?
Thea, bedankt voor de goede zorgen gedurende die drie weken. Ze zaten bij jou niet zomaar in een opvang, maar in een echt warm nest. Als je hem al te erg mist mag je Cujo hier wel eens komen kroelen hoor.

 

Renovatie dag 10, de oplevering -binnenwerk- (3 juni 2010)

Na een stresstijd kreeg ik te kampen met migraine waardoor ik er even niet was. Afgelopen dinsdag zijn er inderdaad twee heren geweest die de vaatwasser hebben aangesloten op water aan- en afvoer. Aan het gekreun te horen was dat echt een lastige klus. Hulde voor de heren. Op mijn verzoek hebben ze nog de wasmachine op zijn plaats gezet, ik zou hem woensdag dan zelf aansluiten. Helaas was de stroomdraad te kort om bij de aansluiting hoog in de muur te komen. Het lukte wel, maar dan stond de kabel zo strak gespannen dat hij er bij het centrifugeren zo uitgetrokken zou worden. Ik heb toen de kap van de wasmachine losgedraaid om dan maar de hele kabel te vervangen, maar met geen mogelijkheid kreeg ik het kapje los waar de draden in zaten. Diepe zucht.. morgen verder proberen. Donderdagmorgen stond er plots iemand voor de deur om de wasmachine aan te sluiten. Hiep, hiep, hoeraaa. Helaas kreeg ook hij het niet voor elkaar bij de kabels te komen. Het lukte hem echter wel de oude kabel zo te bevestigen dat er nog speling in zit om te centrifugeren.  Tja.. ik kan veel, maar ik blijf een vrouw. 

 

Ik heb nog wel zelf een verduisterend rolgordijn (wat een timing!) in de slaapkamer bevestigd en plafondlampen  in badkamer en keuken opgehangen. Oja, ook nog met levensgevaar want ze hebben de groepen in de meterkast omgewisseld. Toen ik de lamp in de badkamer indraaide ging hij meteen aan! Wat heb ik een geluk gehad. Voortaan dus toch maar het zekere voor het onzekere en de hoofdschakelaar uitzetten.
Donderdag om 11 uur was de oplevering van het binnenwerk. Er zijn wat kleinigheidjes die nog opgelost gaan worden (en natuurlijk nog het plaatsen van aanrechtblad en bovenkastje met afzuigkap) en dan is het binnen klaar. De ramen en deuren blijken bij het buitenwerk te horen en binnenkort krijg ik dan nog die twee kleine raampjes met luchtrooster in keuken en woonkamer en in de slaapkamer komt in het aangepaste kozijn een nieuw raam met luchtrooster. Ook wordt de achterdeur nog vernieuwd, daar was iets mee misgegaan, dat staat al ergens. En dan wordt de buitenboel nog geschilderd en daarna ga ik zelf aan de slag.
 
 
Het onkruid in de achtertuin staat torenhoog, heb ik toch nog een groene tuin , en ook voor is het echt een aanfluiting. Maar alles op z’n tijd anders lig ik straks weer drie dagen plat. De vogels vinden het onkruid trouwens erg leuk. Ze snoepen ervan alsof het koekjes zijn en de musjes kunnen zich er lekker in verstoppen. Maar de bedoeling is natuurlijk om een diervriendelijke tuin te maken. Nou ja, voor alleen mijn eigen katten en konijnen en de vrij vliegende vogels. De buurtkatten mogen voortaan elders hun smeuïge hopen achterlaten.