|
Van web-log 03-06-2005
Vandaag was ik voor de derde keer bij de fysio vanwege mijn rug. Vraag me niet hoe het komt, maar ik ben panisch als het gaat om losmaken van mijn rug dmv ‘knakken’. (Kraken is wat anders toch?)
Vandaag schoot ik zowat in een paniekaanval toen ik het die kant op voelde gaan. De therapeut had het gelukkig meteen door maar ik lag gewoon naar lucht te happen.. en toen ging zijn telefoon. Het was echt even ‘saved by the bell’, we zeiden het tegelijk.
Ik had een momentje om bij te komen waarna ik me er even later toch aan over gaf. Anders heeft de hele therapie weinig zin natuurlijk. Ben ik de enige met deze tic?
Alles wat moet gebeuren laat ik altijd gewoon gebeuren, maar dit.. brrr Maar goed, alles is weer lekker los en als het maandag nog goed gaat mag ik fitnessen. Hoeraaa. Dat wil ik heel graag, maar die sportscholen zijn veel te duur. Hopelijk krijg ik ook wat meer energie als dat fitnessen inderdaad doorgaat. Ik heb namelijk totaal geen puf om wat dan ook te doen. Misschien komt het wel doordat ik slecht ter been was door die rug. Verder dan 150m kwam ik tot gisteren bijna niet. De pc is steeds maar even aan omdat ook dat last geeft en ik kan niet echt maat houden als ik eenmaal online ben. Er zijn zo een paar uur voorbij, maar dat herkent iedereen wel.
|