Dit is Silvesters vaste plek. Vanaf de bank zit ik hem en hij mij aan te kijken. Maar ook ziet hij alles wat achter mij gebeurt door het keukenraam naar buiten. Zijn zeer plots verstarrende en starende gezichtsuitdrukking beneemt me wel eens de adem. Dan draai ik me om en zie.. niets.  Hij neemt me gewoon in de maling. Natuurlijk moet ik het weten want hij is een held op sokken. Als er echt iemand staat gaat hij er als een haas vandoor. Deze blik was een boze. Voor het eerst durfde hij de regen in. Een uur zat hij heerlijk te doorweken (of door te weken?) toen ik het wel genoeg vond. Nadat hij zich in de kamer even flink had uitgeschud ging hij daar dus liggen, met die blik..
|
