Dag: 14 juni 2007

Zoals te zien is Sil een prachtige Maine Coon. Hij is een ‘jeweetwelkater’, maar dat zeggen we maar niet hardop. Sil heb ik gisteren opgehaald in Heerlen. Hij woonde daar met zijn vader, moeder, broertje en twee zussen. Helaas is zijn vrouwtje overleden en de hele familie moest dus verhuizen. Sil heeft de reis naar ons gemaakt en we gaan proberen of het samen lukt. Eigenlijk was het niet mijn plan nu al een kat erbij te nemen (het is ook wel snel na Lola’s dood), maar een Maine Coon heb ik altijd al willen hebben dus dit was voor mij een kans die ik vast niet nog eens krijg.

Onderweg in de auto gisteravond -het was een rit van 3 uur door alle wegwerkzaamheden- zat Sil af en toe te mauwen en als ik keek dan lag hij me ondersteboven in de mand met zijn prachtige ogen aan te kijken. Alsof hij lag te lonken, zo schattig! Toen ik thuiskwam ging ik eerst eten klaarmaken en liet ondertussen Boeffie en Plumo aan de mand -met Sil daar nog in- snuffelen. Sil liet het rustig welgevallen. Zo niet dan had ik het anders aangepakt. Toen heb ik het eten neergezet en toen Boeffie en Plumo zaten te eten heb ik de mand geopend. Sil rook even aan het eten en kroop toen eigenlijk meteen onder bed omdat Plumo even blies. Ik bedacht dat ik hem de bak nog niet had laten zien, dus ik heb daarheen gebracht. Van 1 bak heb ik de kap even weggehaald en later gisteravond is hij er op geweest. Ik heb hem nog zien eten, maar ook vanmiddag is hij op de bak geweest, dus misschien heb ik het eten gemist. Ik heb vanmiddag wel meteen het merk eten gekocht dat hij gewend is te eten dus even afwachten wat hij doet.

Tot nu heeft Boeffie totaal geen interesse; die vindt het wel prima allemaal. Plumo is nogal nieuwsgierig en zij blaast wel, maar onderneemt geen verdere acties. Vannacht werd ik wakker toen Sil naar Plumo stond te roepen die op het dressoir niet wist wat ze ermee aan moest. Wat Sil betreft zit het dus wel goed. Plumo moet nog aan het idee wennen. Gisteravond was zij even compleet in shock. Ik merkte het pas toen ik haar haar pilletje wilde geven en haar kaken compleet op elkaar geklemd zaten. Het lukte me het pilletje erin te krijgen, maar verder deed ze niets. Niet slikken, niet uitspugen.. Ze was even helemaal de weg kwijt. Nu gaat het wel weer. Ze loopt af en toe voorzichtig naar de kamer waar Sil zich heeft verschanst maar komt dan wel weer gauw terug. Gisteravond heeft Sil wel even snel de boel verkend, maar nu blijft hij toch liever wat op zichzelf. Vanmiddag kwam hij ineens op onderzoek de kamer in, maar helaas moest ik toen echt even weg voor mijn wekelijkse wandeltocht met de rolstoelen, dus toen heb ik toch de deur van dat kamertje maar even gesloten. Ik ben er toch liever bij als ze elkaar gaan ontdekken in zo’n vroeg stadium.

Als de rust is weergekeerd zal ik wat eigen foto’s maken. Deze is gemaakt door Angela. Zij heeft het op zich genomen nieuwe plekjes te vinden voor de katten.