|
Nog geen twee maanden geleden heb ik, na een lange tijd van geploeter met haar, Lola laten inslapen. Twee weken geleden kwam Silvester het ‘Loesjes Kattenteam ‘ versterken. Erg snel.. ik weet het.
Vanmiddag lag ik flink verkouden in bed en plotseling overviel me het gemis van Lola. Ik begon te denken aan wat ik nog van haar weet. Steeds heb ik het er vooral over hoe niet lief ze was tegenover de andere katten behalve Boeffie. Dat ik nu eindelijk planten kan kopen omdat zij degene was die in de aarde ging graven om bij de wortels te komen waaraan ze dan ging knagen. Daardoor vond ik vroeger bij thuiskomst altijd planten op de grond, de aarde verspreid door het huis. Allemaal vervelende dingen over Lola. Dat is niet eerlijk. Ze was wel lief voor mij. Ze was ook lief voor iedereen die op visite kwam. Iedereen mocht haar aaien, overal, zolang het maar met 1 hand tegelijk gebeurde anders was ze bang vastgepakt te worden en ging ze panieken. Die paniek was er ook als ze opgesloten zat. Sinds ik haar bij thuiskomst eens doodangstig van paniek uit een dekbedhoes haalde zorg ik altijd dat de open kant van zo’n hoes niet bereikbaar is door er kussens op te stapelen. Ze volgde mij ook wel de badkamer in en soms was de deur eerder dicht dan dat ik haar had gezien als ik er weer uit ging. Ze kon dan enorm krijsen en vloog in blinde paniek naar buiten als ik haar bevrijdde.
Ze had nageltjes als scheermesjes. Als je met haar speelde moest je erg voorzichtig zijn. In haar enthousiasme had ze altijd gespreide tenen waar die ‘messen’ uitstaken en raak was ook echt raak, maar niet gemeen bedoelt. Als ik ’s morgens wakker werd zag ik bijna altijd Lola als eerste omdat ze naast mijn gezicht zat te wachten tot ik wakker was. Ze was altijd heel voorzichtig. Met haar ranke prinsessenlijfje liep ze keurig tussen alle spulletjes door. Alleen had ze niet altijd door dat ik onder het dekbed lag. Het kwam nog wel eens voor dat ik ’s nachts wakker schrok omdat ze gewoon bovenop mijn borst sprong vanaf de kast naast me. In de laatste week toen ze zo ziek was, naar later bleek ook slechtziend, zag ik op een morgen een voetzool boven mijn gezicht. Ik kon nog net mijn oog dichtdoen voor ze op mijn gezicht stapte.
Lola was een echte snoepjesjunk. De anderen zaten te wachten tot de voerbakjes gevuld waren, Lola was alleen te porren voor snoepjes. Het was geweldig om te zien hoe zij haar best flinke voeten op een rollend snoepje plantte alsof het een levende prooi was. De tenen wijd gespreid op de grond, prachtig om te zien. Ook was zij de insectenjager van het stel. Ik heb heel wat gekraak tussen haar kiezen gehoord en vaak was ik bezig hommels het huis uit te jagen, want zij wist ze te pakken. Ik weet de link weer.. Plumo zat op de tv vanmiddag. Ik vind dat altijd eng omdat ik bang ben dat ze met hun pootjes in de kunststof behuizing vast kunnen komen te zitten. Daarom trek ik altijd de stekker eruit als ik de tv niet gebruik. Zal wel weer overdreven zijn..
Lola, mijn lieve meisje, ik vergeet je nooit!
 19-02-2007
|
