Onlangs zat een collega met een vies gezicht naar haar zelfgemaakte lunchpakketje te kijken. Die salami leek een goed idee, maar nu zo in de morgen ruikt het toch niet zo aantrekkelijk. Dat deed mij terugdenken aan de tijd dat ik nog Zwitserse (strooi)kaas op mijn brood deed. Ik vertelde haar het incident; dat ik dat van mijn vroegere collega nooit meer mocht meenemen naar het werk, want het stonk naar kots vond ze. De meeste mensen vinden dat het naar zweetvoeten ruikt.
 Ik vind het gewoon lekker. 😉 -Wat is Zwitserse kaas- vroeg mijn collega toen aan mij. Ik vertelde dus dat dat magere strooikaas is die ik eigenlijk nu nog steeds thuis gebruik.
-Maar dat doe je toch niet op brood!- zei ze toen met een vies gezicht. -Dat hoort over een pizza.-
Ik zei dat er toen nog geen pizza’s waren. Dat je voor een pizza naar Italië moest. Meteen erachteraan vroeg ik me af of dat wel zo was. Zij is tenslotte al 30. Zou het echt zo lang geleden zijn, vroeg ik me af? Ze keek werkelijk heel ongelovig en toen even later mijn andere collega (leeftijdgenoot) beaamde dat pizza’s pas later hier te koop waren kwam er steeds meer boven. Ineens was daar het broodje shoarma. Je haalde wat vlees bij de slager, bakte het en at het tussen twee witte boterhammen. Macaroni kreeg ik bij de moeder van een vriendin als gekookte elleboogjes met een klets ketchup erover. Mijn moeder maakte dit gelukkig wel erg lekker.
Wat herinner jij je als je denkt aan de verschillen in eten van toen en nu?
|