Maand: augustus 2010

Flootje +friends

by

14 augustus 2010

21:22

Leave a comment on Flootje +friends

In en om het huis

Dit meisje is de enige die ik gedoog in mijn tuin. Ook al kotst ze op de schutting en ‘diarreet’ ze de ’tuin’ (lees stoeptegels met onkruid) onder. Ze hypnotiseert me zoals op deze foto’s te zien is. Ik noem haar Flo. Van de andere katten doe ik even of ik ze niet zie maar dan jaag ik ze zachtjes weg. Al dat pissen en schijten, ik vind het smerig. Niets kan ik buiten laten staan. Hopelijk komt snel de dag dat ik de boel kan afzetten en er een echte tuin van kan maken.
Op deze foto niet goed te zien vanwege de afstand, maar die oogjes priemen echt.

En zo zit ze dus steeds heel lang naar binnen te kijken.

Flootje is echt vaste bezoeker en ik kan het echt niet laten haar af en toe wat toe te schuiven. Ik doe dat alleen als ik haar, en zij mij ziet en er dus geen anderen zijn. Die zijn sterk genoeg om ervoor te zorgen dat ze niets tekort komen als de buurvrouw het voer buiten zet.

22-09-2010

Aan de voorkant van het huis heb ik tegenwoordig ook een vaste ‘klant’. Die probeer ik wel kwijt te raken want Kitty trekt de vitrage er zowat af om haar weg je jagen. Ik vind het wel moeilijk en het wordt steeds moeilijker ze te negeren (ze zijn allemaal zo schattig), maar ik moet echt van alles ondernemen om te voorkomen dat ze hier poepen. Er zit een rand aarde naast de auto tegen de muur en daar liggen steeds stinkende hopen. Ik moet steeds een hap lucht inademen voor ik de voordeur uitstap en mijn auto in want het stinkt echt. Gisteren heb ik het schoongemaakt en opgevuld met schelpen, hopelijk helpt dat..
Wat betreft die kat, het is al gelukt haar van de vensterbank te weren met kattenschrikspul, nu nog zien haar van de auto te krijgen zodat Kitty de boel niet meer afbreekt.
(ja, de auto, ik weet het.. hij rijdt, daar gaat het om)

 

Soms zit het mee, soms..

by

14 augustus 2010

19:44

Leave a comment on Soms zit het mee, soms..

Algemeen

Woensdag nam een collega mijn jack mee naar huis, terwijl ze haar eigen jack aan had. Natuurlijk heb ik meer jassen, maar ik vond het gewoon leuk te vermelden.
Ik haal mijn leesbril uit de koker en die kan niet meer op omdat een neusvleugel helemaal verbogen is en daardoor in mijn vlees snijdt.

Donderdagmorgen sta ik op met flinke hoofdpijn. Gedoucht, drie kwartier te laat, maar toch op mijn werk verschenen waar ik ontdekte dat werken met een zonneleesbril niet lukt met migraine. Dus na twee uur weer naar huis. 30 uur op bed gelegen, dieren vreselijk verwaarloosd hoewel ze nog net wel eten en water hebben gekregen in de bakjes van het vorige maal. Vrijdagmiddag ging het even goed nadat ik een aspirine binnen had kunnen houden. Beneden vond ik een zakje kattensnoepjes: 

 

De katten hebben zich niet verveeld.  Ik neem het ze niet kwalijk. Gauw alle bakken verschoond en gegeten zolang dat nog kon. Een paar uur later was het weer mis en was de migraine terug. Weer op bed dus. Vanmorgen lukte het mezelf op te peppen zodat ik boodschappen kon gaan doen. Konijnen hebben verse groenten nodig dus ik moest echt.

Met de boodschappen onderweg terug naar huis valt ineens met een klap het linker autoraam schuin naar beneden de deur in. Ook dat nog. Vloekerdevloekerdevloek. Boodschappen naar huis gebracht en naar de garage gereden. Gelukkig was er een monteur die er volgens eigen zeggen niet was en die heeft kosteloos mijn raam weer goed gehangen, wel met de opmerking dat ik beter een afspraak kan maken om het ophangmechanisme (ofzo) te laten repareren. Ik had net een afspraak gemaakt voor een onderhoudsbeurt dus dat er maar even bij gezet. Tot 1 september het raampje maar even niet gebruiken. En wat was dat al moeilijk met die hitte vandaag.

 

Vervolgens het centrum ingegaan om mijn bril te laten repareren. Dat was gelukkig een fluitje van een cent al waren we vooraf wel wat bang dat het vleugeltje helemaal zou afbreken maar dat viel gelukkig mee. Onderweg terug naar de auto nog even wat laatste boodschapjes die de vorige winkel niet had en toen schoot het in mijn rug. Als een oud vrouwtje strompelde ik over straat. Toch nog wel die boodschappen gehaald, maar wat was ik blij toen ik me in mijn autostoel kon laten zakken. Gelukkig is de migraine niet meer teruggekomen.