|
Afgelopen donderdag vonden we twee kittens in de binnentuin van het verzorgingshuis waar ik werk. Wat ik nooit had gedacht dat me kon gebeuren was nu dus echt het geval. Ik wilde er eentje hebben en ineens vergat ik dat ik eigenlijk altijd heel verstandig ben. We hadden het al over ‘de jouwe’ en ‘de mijne’. De kosten voor enten en castreren zouden geregeld worden dus ach.. waar twee katten eten kunnen er ook drie van eten zei ik steeds. Voor het gemak vergat ik maar even dat ik in januari geen werk meer heb en ik al heel lang met de gedachte zit dat de konijnen eigenlijk weg moeten. En dat zei ik dus ook steeds.
Dat de konijnen weg moeten is niet alleen vanwege de kosten, maar ook omdat het simpelweg doodzielig is zoals ze hier apart van elkaar in de woonkamer in kooien wonen. Alleen als ik thuis ben gaan ze ‘los’. Los betekend in de ren die ze respectievelijk aan hun kooi hebben zitten. Met tussenruimte, want als Cujo de kans krijgt grijpt hij Carrie door de tralies heen. Ook apart los kan niet zomaar. Cujo omdat hij werkelijk aan alles kauwt en ook echt opeet dat hij tegenkomt. Dat varieert van meubelen (kan dodelijk giftig zijn) tot stroomdraden, levensgevaarlijk dus. Carrie kan niet los omdat ik (kat) Kitty niet kan vertrouwen. Maar voor ik straks allerlei verzoekjes krijg.. ze gaan echt niet zomaar weg hoor. Van mij krijgen ze veel aandacht en als het echt zover is dat ik afstand moet/kan doen dan gaat dat via Thea van Knabbeltje.
Maar over de kittens..
Omdat we in een werkoverleg moesten hadden we drie momenten waarop we de kittens konden gadeslaan en de moederpoes was in geen velden of wegen te bekennen. De kittens waren handtam, wat al aangeeft dat ze mensen gewend zijn en dus gedumpt. Een collega en ik waren nog wel zo wakker ermee langs een dierenarts te gaan, want zomaar meenemen naar onze eigen dieren thuis kon natuurlijk niet. De dierenarts schatte ze op 6 weken oud en raadde ons stellig af ze mee naar huis te nemen.
 We hebben toen Kittenopvang Moederloos hier in Lelystad gebeld en konden gelukkig direct langskomen. We hoorden dat de kittens waarschijnlijk zelfs maar 5 weken oud waren. Ze werden meteen ontvlooid en kregen een heerlijke speenfles kittenvoeding toegediend. Wat is dat toch schattig om te zien.
 Behalve vlooien en dikke buikjes van de wormen hadden ze beide ook iets aan een oogje. Verder oogden ze niet ongezond. ‘Mijn’ kitten was erg levendig en wandelde de hele kamer door, terwijl het andere wat schuwer leek. Vooral naar de andere kittens toe die rondliepen.
Ik had nog steeds de drang om ‘mijn’ kitten mee te nemen en hoopte zelfs het later te kunnen adopteren. Gelukkig werd ik uit die droom geholpen. Ik mocht het kitten nu direct zo weer meenemen aangezien er nog geen afstandsverklaring was getekend, maar adopteren zat er niet in aangezien ik twee volwassen katten heb die misschien helemaal niet zitten te wachten op zo’n klein wildebrasje. En voor het kitten kan het zelfs nog erger zijn als het totaal geen leeftijdsgenootjes heeft om mee te spelen. Twee kittens mocht wel, maar inmiddels was ik weer bij mijn positieven.
 Verstandige Loes kan dus ook ineens betoverd worden. Ik zal niet meer zo hard oordelen over mensen die in zo’n vlaag van verstandverbijstering een dier aanschaffen.. Maar mij overkomt het nu niet meer. Toch..?
Foto’s van de kittens bij de kittenopvang:
 |
Het apparaat is 8 jaar jong en ik was alleen voor mezelf. De droger gebruik ik misschien 2 keer per jaar.. slijtage kan mijns inziens het probleem dus niet zijn.