 Een pasfoto voor mijn rijbewijs volgens de nieuwe richtlijnen.
 Ik ben al niet fotogeniek, maar dit slaat echt alles!Natuurlijk is het nu eenmaal hoe ik eruit zie, dus doe ik het er gewoon mee.
Ik zeg altijd maar, ik ben niet ‘mooi’, maar wel compleet.
|
|
Vorig jaar herkende ik mezelf niet op een foto. Was ik dat écht? Natuurlijk was ik het, ik was er zelf bij en weet op welke plek ik stond tussen de anderen die ik wel herkende. Dit was ik op 2 maart 2006:
 Natuurlijk wist ik wel dat ik te zwaar was, maar in de spiegel was het zo erg niet. Omdat ik absoluut niet wilde lijnen en aan het jojoën slaan, ben ik op zoek gegaan naar iets dat bij mij past. Ik vond het hier nadat iemand mij voorstelde een eetdagboek bij te houden: http://www.psychologiezelfhulp.nl/10000095930b5d406/index.html
Ik heb het eea doorgelezen en ben op mijn eigen manier aan de slag gegaan. Nu, na ongeveer een jaar heb ik een vast eetpatroon en ben 15 kilo lichter. Natuurlijk heeft dat erg lang geduurd, maar dit is blijvend. Dit was ik in juni 2006:
 Natuurlijk ben ik er nog niet, maar door op deze voet door te gaan kom ik vanzelf op het gewicht dat bij mij hoort. Toen ik laatst langs de spiegel liep was ik blij verrast. Ik heb weer een taille!
Deze heb ik net gemaakt:
 Ik ben trots op mezelf.
|
|
Vanmiddag had ik een afspraak bij de huisarts i.v.m. het maar niet verbeteren van de klachten van mijn nek. Even kort.. op 2 juni vorig jaar ben ik ’s nachts flauwgevallen door hevige rugpijn. Ik ben toen met mijn hoofd op een betonnen drempel in de badcel terecht gekomen. Tenminste.. ik werd wakker met mijn hoofd op die drempel en twee dagen erna had ik een bult op mijn hoofd en een blauw uitgezakt oog. Zie hier de log erover.
Vanmiddag liet de huisarts ineens vallen dat het wel een whiplash lijkt. De fysiotherapeut heeft dit in het hele begin ook eens gezegd maar ook meteen weer weggewuifd. De huisarts heeft me opnieuw een verwijsbrief voor nekfoto’s gegeven om nog maar eens te kijken. Dus vanmiddag laat liep ik naar de poli van het ziekenhuis hier om een afspraak te maken. Toen bleek het rustig en mocht ik meteen doorlopen en werden de foto’s meteen gemaakt. Volgende week dus de uitslag daarvan. |
|
Nadat ik manuele therapie kreeg n.a.v. mijn val in juni, ben ik sinds een week of vier bezig met fysio-fitness. Het wil maar niet met mijn nek en nog steeds heb ik duizelingen als ik liggend naar rechts draai. Door de fitness proberen we de boel aan te sterken. Voorlopig doet het alleen maar nog meer pijn, maar ik ga er van uit dat dat spierpijn is. Ik doe daar ook oefeningen met zo’n grote bal. De oefeningen zijn nog wat te veel van het goede, maar zitten en bewegen op zo’n bal voelt heel goed. Vanmiddag heb ik dan ook zo’n bal gekocht.  Zo kreeg ik hem mee, en zo staat hij hier nu nog. Ik ben bang dat ik hem verkeerd oppomp. Hij zou in eerste instantie tot 80% opgepompt moeten worden, dan een paar uur laten rusten en dan 100% oppompen. Met 80% is hij al heel hard volgens de beschrijving, maar hoe weet ik nou wanneer het ding tot 80% is opgepompt? Ik vind dit dus enge dingen, terwijl ik verder altijd alles zelf in elkaar zet. Ik heb hier een overvloed aan inbussleutels door alle bouwpakketten die ik in de loop der tijd heb gekocht. Het verschil tussen het goed en verkeerd doen is dat hij kan ontploffen als hij lek raakt. Doe je het goed, dan zit er een beveiliging in en loopt hij zachtjes leeg mocht hij lek raken. Als ik het allemaal goed begrijp dan, want ik moest het doen met Engels en Duits..
update:
Inmiddels de bal al een tijdje geleden opgepompt en het is helemaal goed gegaan.
|
|
De meeste mensen hebben/hadden een knuffel(beer). Ik ben nooit zo knuffelig en popperig geweest. Toch, toen iemand een foto van haar beer liet zien bedacht ik dat ik wel een pop heb waar ik blijkbaar aan gehecht ben. De pop kreeg ik op mijn vierde verjaardag van mijn ouders en het duurde niet lang of ik had de haren afgeknipt. Want ik vond er niks aan. Kleertjes aan, kleertjes uit.. tijdverspilling vond ik het en ook echt niet leuk.
 Waarom dan toch? Misschien vooral omdat ik de pop al zo lang heb maar ook omdat de jurk die ze draagt ooit het hemeltje van een wiegje was. Mijn moeder heeft die zelf gemaakt.
 Kijk eens hoe mooi mijn moeder dit heeft gemaakt. Het lijfje sluit prachtig aan. Mijn neef die in het wiegje van dat hemeltje lag is inmiddels een jaar of dertig en de jurk ziet er niet meer zo florissant uit. Niet alleen omdat de pop al die jaren niet in een kast heeft gelegen, maar ergens in huis op een stoel of op bed zichtbaar was voor me. Zo ook nu. Ze zit lekker haar kont te branden aan de radiator van de cv. Ze had ook regelmatig een kat op schoot en dat is natuurlijk ook niet bevorderlijk voor zo’n robe.
Maar dit is haar dus, mijn pop: ‘geboren’ op 10 december 1967.
 |